Trailcamp RunForestRun
Rennend op blote voeten kwam ik bij een drassig veld waar ‘s zomers de witte wieven spoken, en stak het schuin over. Mijn voeten zakten steeds dieper weg en de zwarte modder borrelde omhoog tussen mijn tenen en het leek of mijn voeten langzaam oplosten in inkt. Ik rende maar gauw verder, steeds verder weg van de mensen, die veel om mij geven. Toch voelde ik mij thuis, want ik was aan het hardlopen, op blote voeten.