Je hoofd leegmaken in de sneeuw

In 2 dagen is er een dik pak sneeuw gevallen en ik vind het heerlijk om in de sneeuw te rennen. Het witte tapijt op de aarde dempt het geluid van auto’s en andere machines: als er sneeuw ligt is het stiller.

Ik haal mijn loopmaatje op, maar ze is in een slechte bui. Dingetjes op haar werk gaan niet zoals ze wil. Ik laat haar er vijf minuutjes over leeglopen. Dan vertel ik een smeuiig verhaal over vorige week. En daarna over een loopje door de sneeuw met Leo.
Langs de Westvest zoeken we de plekjes op met de diepste sneeuwlaag.

Anne-Marie kijkt gelukkig weer vrolijk als we de TU-wijk inlopen.
We baren opzien op de busbaan. Bij een mooi veldje met een ongeschonden sneeuwtapijt stoppen we. Ik trek mijn loopkleding uit en geef mijn camera aan Anne-Marie.

De sneeuw is helemaal niet zo koud als ik verwachtte. Een dip in de Delftse Hout (in de winter) is echt veel erger. Voortaan zal ik, als ik langs deze plek op de Mekelweg kom, met een brede grijns terugdenken aan dit moment.

Ik kleed me snel weer aan. En na een paar minuutjes hardlopen ben ik alweer opgewarmd… op mijn vingers na. Anne-Marie ontdooit ze voor mij op met haar warme handen.

We lopen terug via het Bastiaansplein, de Brabantse Turfmarkt en de Binnenwatersloot.
Opgefrist, opgeknapt en een prachtige herinnering rijker.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *