Halve marathon van Monster 2017


foto gemaakt door Arnold

Op blote voeten
Ik loop de halve marathon van Monster voor de derde keer op blote voeten. Op het strand ben je op blote voeten in het voordeel: het grondcontact is korter en zo verdwijnt er minder energie in het zand. En je hoeft niet bang te zijn voor natte schoenen. In het parkoers zitten wel stukjes fietspad met ruw asfalt of scherpe steentjes. Maar dat is slechts een paar honderd meter.

Op vetverbranding
Ik neem geen energierepen of gelletjes mee. Bij het tempo, dat ik loop, gebruikt mijn lichaam naast de glycogeenvoorraad in de spieren ook flink wat vet. Ik heb wel graag iets in mijn maag als het fris is: mentale kwestie. Voor ik van huis ging, at ik nog een kommetje yoghurt met muesli.

Op gevoel… op ademhaling
Ik heb geleerd om mijn krachten goed te verdelen over twee uur. Onderweg let ik heel goed op het gevoel in mijn benen. Als ik moet werken en ik voel mijn spieren moe worden, dan ga ik langzamer en rustiger lopen.
Ik heb geen hartslagmeter, maar ik let goed op mijn ademhaling. Ik wil niet hijgen; ik wil de baas blijven over mijn ademhaling.
Als je ontspannen kunt blijven ademen en praten, dan zit je ook nog in de goede hartslag / vetverbrandings-zone.

De eerste 7 kilometer loop ik mee in de grote groep, die de 2 uurs-haas volgt. Het is gezellig er wordt gekletst en ik leg nog een keertje uit waarom ik op blote voeten loop. Na het keerpunt bij Kijkduin loop ik met clubgenoot Freek langzaam weg bij de 2-uurs-groep. Vanaf het fietspad hebben we een prachtig uitzicht over de zee, de woeste, schuimende branding en het kleine stukje strand.


5 meter voor het 2-uurs-peletonnetje: foto gemaakt door Arnold

Op het strand
Bij het bordje 8 km. trek ik mijn shirt uit en prop het achter in mijn roze broek. Het baart opzien. Ik loop erbij alsof het hoogzomer is.
De harde wind komt gelukkig van opzij. Het is hoogwater en de golven komen steeds verder het strand op. De lopers, die hun schoenen droog willen houden wijken telkens uit naar links. Ik loop zoveel mogelijk rechtuit en krijg regelmatig natte voeten.
Boven zee hangen de zeiltjes van kitesurfers als felgekleurde Jan-van-Genten in de wind. Op het water schieten de surfers kriskras door elkaar zonder dat er ongelukken gebeuren.

Op de zandmotor
Het zand stuift rond mijn voeten. De pollen helmgras klampen zich vast aan het strand en graven zich steeds dieper in. Ik kijk om mij heen en moet terugdenken aan de Slufter op Texel, waar ik afgelopen zomer even opging in het landschap.
Ik loop verder en let goed op het gevoel in mijn benen. In mijn hoofd klinkt een mantra: rustig blijven ademen.

Net als ik het zachte zand en de bulderende wind beu ben, zie ik de plek waar de lopers het strand afgaan. Het stuk tegen het duin op ga ik wandelen. Ik word ingehaald door de haas van 2 uur en het kleine groepje lopers, die hem kunnen volgen.

Op de terugweg
Mijn voeten moeten even wennen aan het harde asfalt, na 8 km. strand. Dat duurt niet lang. In de verte zie ik de kerktoren van Monster en de witte huisjes van Ter Heijde oplichten in de zon. Ik heb nog energie over en loop weer in op de 2-uur-haas in zijn gele hesje. Bij 19 km. haal ik hem in.
Een kilometer verder trek ik mijn shirt weer uit mijn broek en doe het al lopend weer aan. Ik haal nog twee man in en finish na 2 uur en één seconde. Wat een heerlijke middag.


Filmpje gemaakt door Gerard Oomen: ‘k ben zelf heel even in beeld met mijn roze broek … na 48 sec.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *