Van vrijdag 9 t/m zondag 11 maart nam ik, samen met clubgenoot Rutger, deel aan het RunForestRun-trailcamp in Drouwen, in het land waar jongetjes, die Bart heten, niet van bruine bonen houden. Heerlijk tweeënhalve dag in de buitenlucht gebivakkeerd, gewandeld, hardgelopen en geluierd.
Het evenement werd georganiseerd door Winfried Bats met hulp van familieleden en een groep kameraden. Naast mij waren er ongeveer 70 trailrunners van allerlei pluimage op het kamp: het was een welbesteed weekend.
Door het team van RunforestRun werden er drie trails uitgezet in het prachtige natuurgebied rond Drouwen.
Vrijdagavond tijdens de nighttrail hield ik mijn huaraches voor de zekerheid maar aan. In het donker door het bos rennen ligt mij toch niet zo. Na afloop van die 7 km. kroop ik nog even in de houtgestookte hottub.
Zaterdagmiddag liep ik een oriënteringsloop van 10 km. Maar als je zelf de weg moet zoeken, kan je wel eens omlopen. De eerste kilometers liep ik nog op mijn huaraches. Maar de riempjes schuurden te veel tussen mijn tenen, dan maar blootvoets verder.
Ondanks kaart en kompas raakte ik een paar keer de weg kwijt en doolde eenzaam door het bos.
Rennend op blote voeten kwam ik bij een drassig veld waar ‘s zomers de witte wieven spoken, en stak het schuin over. Mijn voeten zakten steeds dieper weg en de zwarte modder borrelde omhoog tussen mijn tenen en het leek of mijn voeten langzaam oplosten in inkt. Ik rende maar gauw verder, steeds verder weg van de mensen, die veel om mij geven. Toch voelde ik mij thuis, want ik was aan het hardlopen, op blote voeten.
Na 7 kwartier dwalen kwam ik weer terug bij het kampeerterrein en besloot ik om het zoeken naar de kortste of mooiste route voortaan over te laten aan de vrijwilligers, die gewapend met een GPS-horloge het parkoers belinten.
Ik was niet meer gewend om te kamperen in een klein tentje. De eerste nacht alleen in een koud, lekkend tentje viel me zwaar tegen. Met twee lagen hardloopkleding en mijn Skinners aan kreeg ik het warm genoeg om nog een beetje te kunnen slapen.
De tweede nacht was het niet zo koud, maar bij een volgende keer kies ik toch voor een van de luxe-tipi’s die aan de overkant van het kampeerveld stonden.
Zaterdag- en zondagochtend deed ik mee aan een Yin-yoga-workshop. Deze vorm van lichaamsonderhoud bevalt mij erg goed: wat vast gaat zitten tijdens het lopen en zitten, wordt door yoga weer wat soepeler.
Zondagmiddag liep ik een afsluitende trail van 13 km. door het prachtige natuurgebied rond Drouwen, geheel op blote voeten. De paden zijn niet verhard en mijn voeten werden verwend door zachte bosgrond en mos. Vrij als een losgelaten dier (in hardloopkleding) rende ik anderhalf uur met clubgenoot Rutger zonder enige vermoeidheid.
Halverwege hebben we ons shirt uitgetrokken om ons nog vrijer te voelen in de natuur.
Het Trailcamp was geheel verzorgd: twee ontbijten, twee lunches, een pastamaaltijd en zaterdagavond een barbecue. Van vrijdagavond tot zondagmiddag was er een doorlopend programma met diverse activiteiten. Onvermoeibare Winfried en zijn crew waren van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat bezig om het iedereen naar de zin te maken. Ik hoop dat zij volgend jaar weer een Trailcamp organiseren: ik ben er dan zeker weer bij.
