Afgelopen zaterdag liep ik de Westduincross in Den Haag: een kleine 8 km. op mijn blote voeten door het koude klamme zand. Er waren nog twee deelnemers op blote voeten: Marlon en Ellen, die bij mij een cursus “Hardlopen op blote voeten” heeft gevolgd.
Marlon loopt een stuk sneller dan mij en Ellen een klein beetje langzamer.
Ik doe al jaren mee met deze leuke cross. Maar het parkoers is de laatste jaren gewijzigd en de ondergrond is nu voor 99% zand. En dat vind ik op mijn blote voeten, heerlijk.
Ik zie de cross niet als wedstrijd. Ik doe wel mijn best, moe worden geeft mij voldoening, maar ik haal niet het onderste uit de kan vandaag.
Net als op het strand zoek ik de plekjes uit waar het zand het stevigst lijkt. Ik pak elk polletje gras mee. Zo leer ik het rondje, dat we drie keer lopen, kennen. Ik geniet van de zon en van de afdalingen. De klimmetjes zijn voor mij net te steil of te lang, de laatste meters van de steilste klim wandel ik, zoals je kunt zien in het filmpje hieronder.
In het laatste rondje zie ik nog een bekende blonde paardenstaart voor mij lopen. Ik zet even aan en ga Marjolein in de laatste kilometer voorbij. Ik doe ruim 49 minuten over ruim 8 kilometer zandpaadjes.
Het is voor mij een aangenaam middagje uit: op de fiets naar de Laan van Poot, een uurtje rennen en dan weer op de fiets terug. Vier uur lang in de buitenlucht, in de zon.
Eens kijken of ik volgend jaar nog meer blote-voeten-lopers mee krijg naar deze cross.