Ik hoor hardlopers wel eens zeggen: ik ben een haklander.
Ik klem mijn kaken dan stevig op elkaar en bedwing me zelf om terug te zeggen: “Echt niet, als je op blote voeten gaat lopen, ben je helemaal geen haklander.”
Wij mensen worden allemaal als voorvoetlander geboren. Als kind zijn we allemaal wel eens ergens afgesprongen en toen zijn we allemaal geland op onze voorvoeten. En toen we rond het zwembad renden op blote voeten, landden we op onze voorvoeten. Elke keer als je de trap oprende, landde je op je voorvoeten. En als je de trap weer afging, was je ook een voorvoetlander.
Pas toen we dure hardloopschoenen met een dikke zool en een dikke laag schokdempend kunststof aantrokken, kwamen we in de verleiding om op de hak te landen.
Als je een jaar lang gewend bent om op je hak te landen, dan weet je niet beter. In de hardloopwinkel kijkt de verkoper naar het slijtpatroon van je oude schoenen en constateert dat je een “haklander” bent. Toevallig heeft hij een hele reeks hardloopschoenen, die aan “haklanders” extra veel demping bieden. Hij maakt opnames van je voeten als je de schoenen in de winkel uitprobeert. Uit die beelden zal blijken dat je een “haklander” bent.
Toegegeven: niet iedereen wordt een “haklander” als-ie hardloopschoenen aantrekt. Heel veel hardlopers blijven zelfs met dempende schoenen aan voorvoetlanders.
In wedstrijden zie je voorvoetlanders en haklanders naast elkaar.
Ben je al jarenlang gewend om op je hak te landen, probeer voor de grap eens een stukje op blote voeten te lopen. Doe je comfortabele hardloopschoenen even uit voor een kort stukje over een mooie gladde stoep. En je zult zien dat je niet echt een haklander bent, maar een voorvoetlander.
De lopers, die bij mij een cursus “Hardlopen op blote voeten” volgen: blijken ook geen haklanders te zijn. De eerste meters, die ze op blote voeten renden heb ik gefilmd. Hieronder zie je het resultaat.