Tweeënhalf jaar geleden begon ik aan een verbouwing. Nee, ik wilde niets in mijn huis verbouwen. Ik wilde mijn lichaam verbouwen.
Tweeënhalf jaar geleden begon ik met hardlopen op blote voeten. Door dat lopen zijn er dingen veranderd aan mijn lichaam.
Allereerst werden mijn voeten breder: na een paar maanden begonnen mijn gewone schoenen te knellen. Ze deden gewoon zeer. Ik heb nog een paar extra brede van Bommels gekocht ( 189 euro….). Maar die waren na 3 maanden ook weer te klein. Tegenwoordig draag ik doordeweeks Merrells, die zijn erg soepel en zacht: mijn brede voeten zitten er lekker in.
Daarna begonnen mijn achillespezen langer te worden en op een andere plek van mijn hielbeen aan te hechten. Een half jaar lang was de buitenkant van mijn hielbeen gevoelig. Maar de pijn werd langzaam minder en op een dag was de aanpassing van de aanhechtplaats (de insertie) voltooid. Daarna geen last meer gehad.
Door het lopen op blote voeten ontspanden mijn kuiten. Ik ging mijn kuitspieren op een andere manier gebruiken. Langzamerhand werden mijn kuitspieren dunner. Nog niet zo dun als de kuiten van Keniaanse toplopers, maar wel een stuk dunner dan ik gewend was. Misschien worden mijn kuiten in de komende jaren nog iets dunner.
Mijn rompspieren zijn sterker geworden, omdat ik nu weer goed rechtop loop. Vooral de buikspieren onder de navel gebruik ik meer. Het laagje spek op mijn buik is al wat dunner, misschien verdwijnt het wel helemaal als ik langere afstanden ga lopen.
De verbouwing is bijna klaar. Het is een prachtig project.