In het schaakspel is één stuk dat alleen op de witte velden terecht kan komen: de loper die op een wit veld begint zal aan het eind van het spel nog altijd op wit staan.
Daar moest ik aan denken toen ik langs de Delfgauwseweg richting Wippolder rende. Bij het oversteken van een zijstraat liep ik over de vierkante witte tegels, die daar bij wijze van zebra, zijn neergelegd. De korte afstand tussen de witte tegels dwong mij tot het maken van een paar snelle, korte pasjes: even mijn pasfrequentie omhoog naar de 200 stappen per minuut.
Even verderop bij de Simonsstraat deed ik het weer: alleen op de witte tegels lopen. Ook bij de van Oldenbarneveldtstraat liggen weer 7 witte tegels speciaal om de pasfrequentie even te verhogen.
Als je onderweg een oversteekplaats of een zebra tegenkomt, kun je het zelf ook eens proberen. Het lijkt op een spelletje dat kinderen op het schoolplein spelen: alleen over de witte strepen van de zebra lopen. Maar deze speelse oefening is een leuke manier om de sleur uit je duurloop te halen. Je kunt het vergelijken met in het bos over de boomwortels huppelen. Lichtvoetig als een hinde over de witte strepen.
Blote-voeten-lopers weten dat de witte wegmarkering net iets prettiger en vlakker is, dan het asfalt eromheen. Er zijn oude, versleten landweggetjes in Midden-Delfland, waar ik zorgvuldig over de smalle witte lijn loop, omdat het korrelige grove asfalt echt geen pretje is. En ‘s zomers in de volle zon zijn de witte strepen van de zebra een stuk koeler dan de zwarte strepen.
Bij de Dillenburgstraat liggen maar 6 witte tegels. Mijn gedachten dwaalden af naar de witte toetsen van een piano. En vervolgens dacht ik aan Catelijne, die vroeger in groep 4 liep. Zij begeleidt tegenwoordig als pianiste de dansers van Les Ballets de Monte Carlo. Ik zal haar eens vragen of zij ook muziekstukken kent, waarbij alleen de witte toetsen bespeeld worden, en hoe die dan klinken.
Misschien komt er deze winter weer eens een pak sneeuw en dan loopt iedereen alleen op wit. Voor zolang het duurt. Want de sneeuw zal gaan dooien en dan worden de strepen van de zebra’s weer zichtbaar. Dan wordt het voorjaar, een nieuw begin: ik heb er nu al zin in.
Dank-je-wel, Catelijne.
Joyeux Noël à toi aussi.
Dank je wel, Hans!