Op blote voeten de crisis door

In het allereerste boek dat ik las over hardlopen, stond een paragraaf over hardlopen op blote voeten. Kennen jullie dat, zo’n helder moment, waarop je weet ‘dat ben ik’?

Eerst heb ik nog ruim een jaar op schoenen gelopen. In retrospectief had ik dat beter niet kunnen doen. Want in dat jaar heb ik drie keer een achillespeesblessure opgelopen. Nee, dat komt niet door de schoenen. Dat komt door mijn belabberde hardlooptechniek.

In voorbereiding op mijn transitie heb ik daarom een cursus Pose-running gevolgd. En ik ben op blote voeten gaan wandelen en rondhuppelen. Thuis, buiten, op mijn werk (waar mogelijk).

Het leuke van je schoenen uitdoen, is dat de wereld een grote speeltuin wordt. Ik stampte door plassen, liet mijn voeten wegzakken in een blubberpoel, en huppelde over een paardenpad. Hoe zacht voelt gras onder je voetzolen? En waarom is asfalt soms net schuurpapier, en soms als fluweel? Op enkele dagen deed ik te veel, dan had ik pijn in mijn voeten. Groeipijn.

Pijn is niet fijn en aan de andere kant is pijn een goede leermeester. Ik heb de sportfysiotherapeut gevraagd om mij te begeleiden. Preventief. Want ik verwacht blessures. Op schoenen had ik blessures, op blote voeten krijg ik blessures. Ik ben een onhandige en iets te forse vrouw in de overgang, met een belabberde hardlooptechniek. Natuurlijk ga ik blessures krijgen, op schoenen én op blote voeten. Ik verwacht pijn.

Wat ik niet verwachtte, was de Corona-crisis. Maandenlang thuis werken, op blote voeten, die sterker en sterker werden. Zo sterk, dat ik er op kon leren hardlopen. Met kleine beetjes opbouwen, dertig seconden, een minuut, twee minuten. De cursus van Barefoot Delft begon, en werd door Corona een soort privéles. Natuurlijk ben ik nog geen volleerd blotevoeten hardloper. Maar het begin is er.

Want hardlopen op blote voeten is niet een kwestie van je schoenen uittrekken. Hardlopen op blote voeten is een kwestie van je voeten trainen, je techniek aanpassen en bijschaven, van leren luisteren naar je lichaam, en het pad waarover je gaat leren kennen. Van geduld en lange adem. Van opnieuw leren spelen, en van weten ‘dit ben ik’.