Mijn eerste canitrail

Afgelopen weekend was ik weer op stap met Kirsten en haar vriendin en een paar superfitte honden
We reden in alle vroegte naar Austerlitz op de Utrechtse Heuvelrug en kozen daar een mooie wandelroute door het bos en om het Henschotermeer heen. En deze keer kreeg ik ook een gordel om en een hond mee: een husky, genaamd Sky.

Na een kort rondje van twee kilometer waren we weer terug in het dorp. Een extra lusje, bij de 21 km. die nog op ons lagen te wachten.

Het is een prachtige omgeving. Rustige paadjes door het bos en langs heidevelden. Maar er lopen ook autowegen door het gebied.
Ik loop op mijn Skinners: een groot deel van de paadjes is verhard met puin of met vervelende steenslag. Sommige paadjes zijn zelfs met de Skinners aan niet zo prettig.

Sky heeft er zin in en trekt flink aan de riem. Zo’n trekkende hond is echt een voordeel. Pas als ik flink versnel, lukt het mij om de riem slap te laten hangen en vlak achter Sky te komen: wat een power zit er in die honden.

We pauzeren af en toe. De honden ook: ze drinken uit elke plas, die we onderweg tegenkomen, ook al is die modderig.
Helaas moeten we een paar kilometer over een fietspad langs een autoweg lopen en kunnen we niet bij het Henschotermeer komen: rond de hele plas staan hekjes 🙁
Maar we genieten van de mooie stukken singletrack door het bos.
Onderweg speelt de gedachte door mijn hoofd om ook een hond te nemen en canitrailer te worden. Ik ben er nog niet uit.

Na 3 uur (en 23 km.) zijn we terug bij de auto: moe. Ook de honden zijn moe.
Ik zal wel spierpijn krijgen, waarschuwt Kirsten. Maar dat is het waard: ik heb genoten van die uurtjes samen rennend met een sterke, fitte hond.

Ik hoop dat ik nog een keertje mee mag met de dames en hun honden.

2 reacties Voeg de jouwe toe

Laat een reactie achter op Catelijne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *