Halve marathon van Katwijk op blote voeten

De omgeving van Katwijk is mooi. In mei liep ik met 9 loopmaatjes door dit mooie duinlandschap. En afgelopen zomer schreef ik me in voor de Halve Marathon van Katwijk. Met een Facebook-hardloop-vriendin verkende ik het parkoers: de schelpenpaadjes zijn goed te belopen op blote voeten.

Vijf minuten voor de start (om 12 uur) barst er een enorme plensbui los. Duurt maar 3 minuutjes, maar het resultaat is dat de lopers op de halve marathon en de 15 km. doorweekt van start gaan. Binnen 5 minuten lopen we al door de duinen. Er liggen flinke plassen op de paden, waar ik dwars doorheen loop, maar de lopers op schoenen gaan er met een boog omheen.
In de eerste 5 kilometer vragen twee lopers waarom ik op blote voeten loop: ik geef beleefd uitleg over kleinere stapjes en minder blessures. Ik kom ook de slechtziende oud-Koploper Christiaan tegen. Hij loopt met een begeleider vandaag zijn eerste halve marathon.
We gaan het Panbos in: het houtsnipperpad voelt wat ruwer dan de schelpenpaadjes. Ik ga wat lichtvoetiger lopen. Deze halve marathon kun je ook een trailrun noemen.

In het bos raak ik aan de praat met een charmante loopster van Friese afkomst; zij loopt deze halve marathon al voor de 8e keer. We lopen de volgende kilometers samen en kletsen over de boerderij waar ze opgroeide en de toekomst van de melkveehouderij. We gaan het bos weer uit, het duinlandschap in. Hier hebben we kilometerslang de wind tegen en daarom sluiten we aan in een groepje grote sterke mannen. Het tempo ligt rond de 6 min per kilometer meldt mijn Friese loopmaatje.

Af en toe protesteert mijn rechterkuit tegen het tempo. Als ik bewuster mijn hiel op de grond laat komen, gaat het weer beter. Ik wil tot aan Wassenaarse Slag in dit groepje blijven lopen; alleen tegen de wind opboksen is een stuk zwaarder. Bij elk klimmetje wordt het moeilijker om aan te haken.

Bij de laatste waterpost vlak voor Wassenaarse Slag wandel ik even en eet 2 stukjes banaan. Het groepje rent door richting strand. Voor ik ook het strand op ren, maak ik een foto.

Op het strand gaat het tempo omhoog, voortgejaagd door de stevige meewind. Ik passeer wel wat andere lopers, maar het groepje waar ik eerst in meeliep, haal ik niet meer bij. Na een paar kilometer voel ik mijn rechterkuit weer opspelen en ik neem een korte wandelpauze. In een iets rustiger tempo loop ik de laatste kilometers terug naar Katwijk.
Het strand verlaten door het mulle zand is zwaar. Bij de opgeblazen finishboog staat een bordje “nog 400 m.”. Pfftt: er rest nog één klimmetje met wind tegen voordat je onder de tweede finishboog mag finishen. Mijn netto-eindtijd is 2 uur 4 min en 51 sec.
Met mijn loopmaatjes begin ik in een strandtent aan het herstel van deze inspanning: koffie met appeltaart.
Ik denk dat ik deze wedstrijd volgend jaar weer ga lopen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *