Het asfalt in Maasdijk voelt zaterdagmiddag vertrouwd. Ik heb hier al eerder op blote voeten gelopen.
Afgelopen winter rende ik hier ‘s avonds in het donker met mijn Maassluise blotevoeten-maatje. Drie jaar geleden liep ik op ditzelfde wegdek de VTM Telecomloop in dik 47 minuten. In juli 2014 was ik hier voor de eerste keer op blote voeten. Toen liep ik de 10 km. in dik 57 minuten.
De Lange Kruisweg is breed genoeg voor de honderden deelnemers aan de Ruitenburg Run. Na 1 km. is het peleton lang genoeg opgerekt voor de smallere Schenkeldijk en Oranjedijk.
Ik loop weer zonder horloge, op gevoel. Na ongeveer 2,5 km. is een verzorgingspost met flesjes water en sponzen. Een enthousiaste speaker vindt het heel bijzonder en stoer dat ik op blote voeten ren.
Even verderop buigt het parkoers rechtsaf de Korte Kruisweg op. Hier valt tussen de kassen de verkoelende wind weg. Ik hoor de lopers om mij heen klagen. Bij de benzinepomp (na ca. 4,8 km.) staat een wedstrijdklok, die 23 min 50 aangeeft als ik hem passeer.
In de tweede ronde is het rustiger op het parkoers. Ik zie loopvriend Bas voor me en haal hem bij het 7 km. punt in. De speaker bij de verzorgingspost is nog steeds enthousiast over mijn blote voeten. Ik pak een flesje en drink één slok water; de rest gooi ik over mijn hoofd.
Voor mij loopt een ervaren atleet met een grijs-roze loopshirt in een strak tempo. Langzamerhand kom ik dichterbij en ik ben blij als ik bij hem kan aanhaken. Tweehonderd meter verderop ga ik hem toch maar voorbij. De laatste kilometer is weer warm en zwaar. Ik finish na 48 min 36 sec.; mijn netto-tijd is 48 min 02.
foto gemaakt door Carry Wilmink
Ik ben tevreden.
Via De Lier fiets ik terug naar Delft. Bij Piece of Cake in Den Hoorn trakteer ik mezelf op een stuk taart en een kop koffie.