2018, een leerzaam jaar

Ik blik graag terug. Naar mooie momenten, naar leuke belevenissen, bijzondere gebeurtenissen.
Zo blik ik eind 2018 ook even terug op het afgelopen jaar.

Aan het begin van het jaar raakte mijn levensgezellin Bettie verdwaald in een donkere tunnel. Het was een spannende verwarrende tijd. Ik wilde haar helpen, maar ik kon het niet. Ze moest op eigen kracht de weg terug naar het licht vinden. Dat is haar gelukt met hulp van andere mensen, die wat verder van haar afstonden.
We hebben opnieuw leren communiceren en elkaar te respecteren.
Een droom van mij kwam uit toen we een deel van die weg samen aflegden.

Toen Bettie zo somber was, ben ik mij gaan verdiepen in de filosofie.
Ik las over de tuin van Epicurus en voelde mij thuis in die ideeën: “breng je tijd op aarde zo plezierig mogelijk door met aangename mensen; maar leef sober en geniet van alledaagse dingen.”
Ik vond troost in de woorden van acteur Harry Dean Stanton: “Everything happens the way it’s gonna happen. There is nobody in charge..” en “To realize you’re nothing is wisdom, to realize you’re everything is love or pure awareness.”
En net als de “cynici” probeer ik mij niet teveel aan te trekken van de verwachtingen, die anderen van mij hebben… maar wel binnen zekere grenzen.
Gelukkig hoef je niet de hele dag te filosoferen. Je kunt ook naar buiten gaan en in de tuin werken of een uurtje gaan hardlopen.

In mijn eigen moestuin en bij de Groenteboerin vergeet ik de muizenissen in mijn hoofd en ik vergeet de tijd. Het werk is nooit af, maar het hoeft ook niet af. De natuur gaat toch wel haar gang. Wat je vandaag niet doet, kan ook morgen of volgende week…. of ik laat het gewoon maar zitten.

Het meeste plezier beleef ik nog altijd aan het hardlopen. Ik maak mijn hoofd leeg en kom terug in het hier en nu.
Soms loop ik alleen, maar ik loop heel graag met andere mensen: Anne-Marie, Rutger, Nicole, de beginnersgroep van DIJC Bertus en de Koplopers uit de Instroom-Herstel-Groep.

Ik liep afgelopen jaar kortere stukjes, maar wel vaker, soms wel 6 of 7 loopjes per week.
Ik liep twee halve marathons en een aantal trails. Maar ook weer de klassiekers Golden Tenloop, Kadeloop en Bradelierloop.
Ik liep mijn snelste kilometer dit jaar op de baan van Av’40.

Ik ben nog altijd een blote-voeten-ambassadeur: ik leg aan iedereen (die het wil horen) uit waarom ik zo graag op blote voeten loop. Misschien heb ik bij het Barefoot-evenement en bij de Oergezonddag in Scheveningen wel een paar mensen zover gekregen om hun schoenen wat vaker uit te doen.

In ben nu 58 en superfit. Ik heb de afgelopen jaren veel bijgeleerd en mijn kijk op de wereld is veranderd.
De wereld is mooi, het lichaam is een prachtig geschenk. En in deze tijd is het mogelijk om na je dood dat geschenk door te geven. Dus dat ga ik ook doen.