Ik ben opgegroeid in Vlaardingen, stad van stank en haringen. In mijn jeugd struinde ik door de Broekpolder en schaatste ik over de Vlaardingse Vaart en over de vlieten naar Maasland. Midden-Delfland is mijn vaderland. En daarom doe ik graag mee met de Duifpolderloop, een kleinschalige, oergezellige prestatieloop georganiseerd door De Hardloper in Schipluiden.
Zaterdagmiddag verzamelen zo’n 60 lopers zich onderaan de Trambrug. Het regent zachtjes uit de grijze wolken, die door een stevige wind van zuidwest naar noordoost worden geblazen, al eeuwenlang.
Voor de start gedenken we met z’n allen Maup Ruijsbroek, die hier jarenlang speaker was en de prijzen uitreikte. Daarna vertrekken we tegen de wind in richting Maasland.
De eerste kilometer, van de 11,7 km., loop ik in 5 min. 35 en ik besluit even aan te zetten om aan te haken bij het groepje van Henry, twintig meter voor mij. Achter die mannen loop ik de volgende kilometers prettig uit de wind.
Aangekomen bij de Noordvliet tover ik mijn nieuwe gadget tevoorschijn en maak een selfie op een plek waar ik in de winter van ’78-’79 op de schaats langskwam.
De volgende kilometer krijg ik gezelschap van Peter, die af en toe een blote-voeten-les bij mij volgt. Het is maar een kleine wereld.
Bij 6 kilometer krijgen we echt de wind mee en ik verhoog mijn tempo. Peter haakt niet aan.
Ruim 10 jaar geleden liep ik hier met Petra uit Driebergen, tijdens haar eerste halve marathon. Nu loop ik alleen en een stuk harder.
Bij de waterpost, net voor de 9 kilometer, drink ik wandelend een bekertje koude thee. Daarna versnel ik nog iets meer en ga proberen om binnen het uur te finishen. Dat gaat wel lukken zie ik aan mijn tussentijd op 10 km. (50 min. 53). Ik ga nu proberen het groepje van Henry weer bij te halen. Dat lukt net niet.
Naast de finish zit hardloper-fotograaf Bas op zijn hurken in het gras en maakt een mooie finishfoto van mij.
Terwijl ik met Henry terugsjok naar het clubgebouw, stopt het met regenen. Een kwartiertje later fiets ik voortgejaagd door de wind langs Hodenpijl. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik terugdenk aan die warme zomeravond, toen ik hier zwemles kreeg van mijn loopmaatje.
Ach, ik heb inmiddels zo veel mooie herinneringen om op te halen… ik heb geen TV meer nodig.
Thuisgekomen zoek ik in de uitslagen van de Duifpolderloop terug naar mijn snelste tijd op de 11,7 km. Het blijkt dat ik in november 2010 op hardloopschoenen 58 min 13 liep. Vanmiddag liep ik op mijn blote voeten net ietsje sneller 58 min 10.