Recent las ik een interview met Hans in het krantje Delft op Zondag: een fijn interview. Maar Hans deelde dat stukje op Facebook met de hashtags #dorpsgek #localhero……
Daar wil ik het even over hebben. Bij de spoortunnel loop kreeg Hans ook extra aandacht, vanwege zijn blote voeten en koud water keuze. En onderweg tijdens het hardlopen reageren mensen op zijn blote voeten.
“Ach”, zegt Hans dan, “mooie aanleiding om er een gesprek over aan te gaan en de voordelen uit te leggen”.
Mee eens, mee eens, maar met #dorpsgek ben ik het zekers niet eens.
Niets zo grillig als de mening van de “ maatschappij”.
Neem yoga en meditatie: dat was eerst #hippie, daarna #geitenharenwollensokken en nu noemen we het #mindful, een oplossing voor burnouts en je eigen levenspad ontdekken.
Neem ijsbaden en winterzwemmen: door Wim Hof met zijn verregaande gezondheids-claims en extreme prestaties lijkt het een Emiel Ratelband-achtige hype te worden. Laatst zaten er 1600 mensen in opblaasbadjes met water en ijsblokjes. Maar koud douchen doen we niet meer, uit pure luxe, omdat we niet anders kennen. Terwijl onze oma’s zweerden bij de heilzame werking van koud-warm-koud douchen. In Finland en Rusland is koud douchen heel normaal.
En dan nog eentje: neem vegetariërs en veganisme. Dat is niet meer alleen voor wereldverbeteraars.
De grote supermarkten zijn om; in restaurants staan gewoon vegetarische gerechten op de kaart! Veganisten krijgen steeds meer media aandacht en zien zichzelf nu serieus genomen door winkels en restaurants. Door die maatschappelijke status en erkenning is er een goede basis om de producten in het assortiment op te nemen. Zowel in Nederland als bijv. de UK zijn grote winkelketens om; van bio naar vegan. Dus vraag ik: dorpsgek of local hero?
Op welk moment?
Wie bepaalt dat kantelpunt?
Neem je een gedreven eenling al serieus of pas als er een grotere groep ontstaat?
Is er wetenschappelijke onderbouwing voor nodig? Hoeveel en door wie?
Wat mij betreft niets van dat alles. Waarom loop je hard? Misschien op blote voeten? Of zwemt u in zee bij lagere temperaturen? Waarom doen we de dingen die we doen?Ik kan alleen voor mijzelf spreken:
Omdat het ergens in de beleving prettig voelt, energie geeft in lichaam en ziel.
Wat een ieder er van denkt (want niets is wat het lijkt) is niet van belang.
Heerlijker is het kleine gevoel van rebellie als ik op blote voeten door de plassen hol, waterspetters op mijn benen terwijl donkere wolken zich verzamelen voor meer onweer en regen en de laatste zonnestralen de TU aula nog even in buitenaards licht zetten.
Daar laat het meisje in mij het dagelijks conformeren aan maatschappij en baan als manager los. Ik voel hoe licht het leven en lichaam is, energie in en om je heen.
Zoals je als kind over het grint van het pad naar de voordeur strompelde en overwon, zoals iedereen vast nog wel eens zijn blote voeten op het strand door het wiebelen van je tenen ingraaft in het zand.
Het maakt mij niet uit welke ontwikkelingen er zijn zolang ze onze aarde helpen, milieu en mens er bij gebaat zijn.
Leef en laat leven, ieder zijn eigen wijze om in het moment te zijn wie we zijn, is soms al lastig genoeg en dan toch #gewoonlekker.
Daar wil ik het even over hebben. Bij de spoortunnel loop kreeg Hans ook extra aandacht, vanwege zijn blote voeten en koud water keuze. En onderweg tijdens het hardlopen reageren mensen op zijn blote voeten.
“Ach”, zegt Hans dan, “mooie aanleiding om er een gesprek over aan te gaan en de voordelen uit te leggen”.
Mee eens, mee eens, maar met #dorpsgek ben ik het zekers niet eens.
Niets zo grillig als de mening van de “ maatschappij”.
Neem yoga en meditatie: dat was eerst #hippie, daarna #geitenharenwollensokken en nu noemen we het #mindful, een oplossing voor burnouts en je eigen levenspad ontdekken.
Neem ijsbaden en winterzwemmen: door Wim Hof met zijn verregaande gezondheids-claims en extreme prestaties lijkt het een Emiel Ratelband-achtige hype te worden. Laatst zaten er 1600 mensen in opblaasbadjes met water en ijsblokjes. Maar koud douchen doen we niet meer, uit pure luxe, omdat we niet anders kennen. Terwijl onze oma’s zweerden bij de heilzame werking van koud-warm-koud douchen. In Finland en Rusland is koud douchen heel normaal.
En dan nog eentje: neem vegetariërs en veganisme. Dat is niet meer alleen voor wereldverbeteraars.
De grote supermarkten zijn om; in restaurants staan gewoon vegetarische gerechten op de kaart! Veganisten krijgen steeds meer media aandacht en zien zichzelf nu serieus genomen door winkels en restaurants. Door die maatschappelijke status en erkenning is er een goede basis om de producten in het assortiment op te nemen. Zowel in Nederland als bijv. de UK zijn grote winkelketens om; van bio naar vegan. Dus vraag ik: dorpsgek of local hero?
Op welk moment?
Wie bepaalt dat kantelpunt?
Neem je een gedreven eenling al serieus of pas als er een grotere groep ontstaat?
Is er wetenschappelijke onderbouwing voor nodig? Hoeveel en door wie?
Wat mij betreft niets van dat alles. Waarom loop je hard? Misschien op blote voeten? Of zwemt u in zee bij lagere temperaturen? Waarom doen we de dingen die we doen?Ik kan alleen voor mijzelf spreken:
Omdat het ergens in de beleving prettig voelt, energie geeft in lichaam en ziel.
Wat een ieder er van denkt (want niets is wat het lijkt) is niet van belang.
Heerlijker is het kleine gevoel van rebellie als ik op blote voeten door de plassen hol, waterspetters op mijn benen terwijl donkere wolken zich verzamelen voor meer onweer en regen en de laatste zonnestralen de TU aula nog even in buitenaards licht zetten.
Daar laat het meisje in mij het dagelijks conformeren aan maatschappij en baan als manager los. Ik voel hoe licht het leven en lichaam is, energie in en om je heen.
Zoals je als kind over het grint van het pad naar de voordeur strompelde en overwon, zoals iedereen vast nog wel eens zijn blote voeten op het strand door het wiebelen van je tenen ingraaft in het zand.
Het maakt mij niet uit welke ontwikkelingen er zijn zolang ze onze aarde helpen, milieu en mens er bij gebaat zijn.
Leef en laat leven, ieder zijn eigen wijze om in het moment te zijn wie we zijn, is soms al lastig genoeg en dan toch #gewoonlekker.