Om 9 uur ‘s morgens word ik door Esther uitgenodigd om een stukje hard te lopen. Het plan is een rondje door de Horsten, het park waar de Koning en zijn Koningin wonen. Dat is een leuke invulling van mijn vrije dag.
Een half uurtje later is het plan alweer anders. We gaan naar Meijendel en ook even naar het strand om de zee in te gaan. Dat is eigenlijk nog leuker.
Even na 11 uur kom ik met de twee jonge meerminnen aan bij Meijendel. Gelukkig hebben ze gewoon benen en geen vissenstaart: dan kunnen we eerst een half uurtje door de duinen joggen om op te warmen.
Op het zonovergoten strand staat een oudere mevrouw zich uit haar natte badpak te wurmen: zij is al even wezen zwemmen. Wij aarzelen niet, trekken onze loopspullen uit en rennen hand in hand de zee in.
Natte enkels, natte knieën, natte bovenbenen en dan laten we ons languit vallen.
Voor mij begint het gewoon te worden. Voor Nicole en Esther is het nog wennen. Na 1 minuutje gaan we er weer uit. Een wandelaar wil wel foto’s maken en dus gaan we voor het fotografisch bewijsmateriaal nog even terug.
Honderd meter verderop zien we twee mensen in hun blootje de zee inrennen. Het is al heel gewoon aan het worden.
Tijdens het aankleden tussen de meerminnen in voel ik mezelf alweer opwarmen. Een hardlooptight aantrekken over klamme benen is een tijdrovende bezigheid. Als we alledrie weer droge kleren en schoenen aan hebben joggen we via de kortste route terug naar de Boerderij.
Daar nemen we even de tijd om op het terras te genieten van een warm drankje en de laagstaande decemberzon.
De meerminnen brengen me met de auto terug naar de plek waar mijn fiets staat te wachten. Het was een gezellig uitstapje: ik hoop dat ze me nog een keertje uitnodigen.