In november 2014 deed ik mee aan de Duifpolderloop in Schipluiden. Ik liep toen de 7 km. in charmant gezelschap en eigenlijk net iets te hard. Tsja, de bekende valkuil: het ging lekker en hard, maar het leidde wel tot een pijnlijk plekje in mijn linkerkuit.
Afgelopen zaterdag liep ik weer over datzelfde stuk asfalt, ter gelegenheid van de 40e Duifpolderloop.
Ik houd erg van dit soort kleine, knusse trimloopjes. Inschrijfgeld is 1 euro; een kopje koffie kost 50 cent. Er zijn nog geen 100 deelnemers.
Dit keer liep ik de langste afstand, 11,7 km. En ik liep de hele afstand op mijn blote voeten.
Voor de start sta ik nog even te kletsen met Leo B., die ook de 11,7 km op blote voeten gaat lopen.
De eerste kilometers gingen in ongeveer 5 min. 30. Daaarna ging het geleidelijk aan sneller. Bij het bordje van 5 km. gaf mijn stopwatch precies 27 min. aan.
Op het stuk met tegenwind liep ik samen met een loper van ongeveer mijn leeftijd. We deden om de beurt tweehonderd a driehonderd meter kopwerk. De laatste 3 kilometer ben ik nog wat harder gaan lopen.
Ik finishte na 1 uur en 23 sec. Mijn gemiddelde snelheid komt op 11,6 km per uur. ofwel 5 min. 10 sec. per kilometer.
Ik heb een lekker, tevreden gevoel overgehouden aan deze prestatieloop. Waarschijnlijk loop ik in april ook weer mee met de 41e Duifpolderloop.