In alle verhalen, die ik Christopher MacDougal hoor vertellen, komt hij terug op één centraal thema: Hardlopen is een plezierige bezigheid. Hij heeft het gezien bij de Mexicaanse Tarahumara-indianen, bij Barefoot Ted MacDonald, bij Jenn Shelton en bij vele andere hardlopers. Ze komen lachend aanlopen en scheppen er genoegen in om een heuvel op te rennen. Ze doen niet wat possible is, maar wat pleasurable is.
Luister naar zijn verhaal:
Ik denk dat MacDougals verhaal ook geldt voor de meeste Nederlandse hardlopers. Als je je richt op plezierig hardlopen, dan komt de rest vanzelf.
In Nederland zijn veel hardlopers bezig met tijden, met snelheid, met schema’s en schoenen. Je ziet het tijdens trainingen en tijdens wedstrijden. Lopers kijken geconcentreerd op hun horloge en bezorgd op hun hartslagmeter. Ze willen hun prestatie vastleggen met een app. En besteden veel energie aan het vinden van de ideale sportdrank en energiegelletjes.
De boodschap van Christopher MacDougall is: ga gewoon met plezier hardlopen, onbezorgd over tijd of snelheid of koolhydraten. Loop licht en makkelijk en zorgeloos, dan komt de rest vanzelf.