Viijf jaar geleden begon Britt Das aan een reis naar Tibet. Ze ging niet met het vliegtuig, maar ze ging lopen. Ze liep 40 kilometer per dag, 6 dagen per week: bij elkaar meer dan 11.000 km.
Met het vliegtuig had Britt Das dezelfde reis naar Tibet binnen 3 dagen kunnen maken. In de ogen van sommige mensen heeft ze een jaar van haar leven verknoeid. Britt Das denkt daar zelf heel anders over.
Door sneller te reizen kun je tijd besparen. Maar het is niet zo dat je die bespaarde tijd aan het eind van je leven kunt opnemen. De tijd, die je bespaart, gaat gewoon voorbij terwijl je iets anders doet. Eigenlijk kun je dus helemaal geen tijd besparen: de tijd gaat gewoon door.
Je kunt er wel voor kiezen om je tijd aan iets anders te besteden. Britt Das koos ervoor om een jaar van haar leven te besteden aan een wandeling naar Tibet.
Als iemand dat zonde van de tijd vindt, dan is dat een waardeoordeel. Net zoals iemand kan spreken van nuttig bestede tijd. Nuttig betekent voor iedereen iets anders. Iets wat ons heel nuttig lijkt, wordt in een andere cultuur onzinnig genoemd. Iets wat tijdsverspilling lijkt, kan voor een ander heel zinvol zijn. Als een sprinter een jaar lang elke dag één uur traint om de 100 m. 1/10e seconde sneller af te leggen… is al die trainingstijd dan nuttig besteedt?
Sinds vanaag ben ik lid van de Cloud Appreciation Society, het genootschap van mensen die wolken waarderen.
Ik vind wolken mooi en verbazingwekkend. Als het bewolkt is, zweven er zwembaden vol water door de lucht.
Het lijkt je reinste tijdverspilling: kijken naar wolken is niet nuttig.
Toch doe ik het graag.